Nie bądź niewolnikiem swoich błędów
— Nie chcąc więc wyjść na głupca później, wyrzekam się okazania, że jestem bystry teraz. Pozwól mi jeszcze pomyśleć, przynajmniej do jutra.
W tym momencie pojąłem, jaki jest sposób rozumowania mojego mistrza, i wydał mi się zgoła nie przylegający do tego sposobu, w jaki filozof rozmyśla nad zasadami pierwszymi, tak by jego umysł kroczył prawie ścieżkami umysłu Boskiego. Pojąłem, że kiedy Wilhelm nie miał odpowiedzi, udzielał sobie ich wiele i nader różniących się między sobą. Byłem zbity z tropu.
— Ale zatem — ośmieliłem się skomentować — jeszcze ci daleko do rozwiązania…
— Bardzo blisko — odparł Wilhelm — ale nie wiem do którego.
— A zatem nie masz jednej odpowiedzi na swoje pytania?
— Adso, gdybym miał, nauczałbym teologii w Paryżu.
— Czy w Paryżu mają na wszystko prawdziwą odpowiedź?
— Nigdy — rzekł Wilhelm — ale są bardzo pewni swoich błędów.
— A ty — zapytałem z dziecinną zuchwałością — nigdy nie popełniasz błędów?
— Często — odparł. — Lecz zamiast płodzić jeden tylko, wymyślam ich wiele, tak że nie jestem niewolnikiem żadnego.
Umberto Eco, Imię róży
Brak komentarzy.
Dodaj komentarz